8.2 C
Karditsa
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Καλλιεργώντας… ψάρια στον Κίσσαβο!

Διαβάστε επίσης:

Γράφει και φωτογραφίζει ο Σπύρος Τσαντόπουλος

Ποιος είδε λέπι στο βουνό και γκλίτσα στο γιαλό! Κι όμως και αυτό το είδα πριν λίγες μέρες, αν και το σκηνικό στήθηκε τρία χρόνια πριν.

- Advertisement -

Τότε ξεκίνησαν όλα, όταν ο Αχιλλέας Σφυρής έριξε γόνο ψαριών στη στέρνα που κατασκεύασε ψηλά στον Κίσσαβο 10.000 κυβικών μέτρων για τις ποτιστικές ανάγκες των κασταναριών του.

Χρόνο με το χρόνο τα ψάρια μεγάλωσαν και πολλαπλασιάστηκαν ζώντας σε ένα ασφαλές μέρος, με τον Αχιλλέα να τα ταΐζει σχεδόν καθημερινά και να ξοδεύει αρκετό από τον χρόνο τους παρέα με τον συνονόματο μικρό του εγγονό.

Μου μίλησε για τα ψάρια κάποιο σούρουπο αρχές καλοκαιριού στη Βελίκα, εξηγώντας μου πως καλλιεργεί ψάρια στον Κίσσαβο! Μου μίλησε με αγάπη για το εγχείρημα του που τελικά στέφτηκε με επιτυχία. Ούτε ο ίδιος πίστευε ότι θα τράνευαν τόσο πολύ!

Για να πειστώ και γω ξεκινήσαμε ένα χάραμα ανηφορίζοντας τον δρόμο για το βουνό να δούμε και να ταΐσουμε τα ψάρια. Ανεβήκαμε αρκετά ψηλά με τις παραλίες Βελίκας, Σωτηρίτσας και Αγιοκάμπου να απλώνονται στα πόδια μας. Φθάσαμε στη «στέρνα», μια μικρή λιμνούλα στον Κίσσαβο με τα ήρεμα γαλαζοπράσινα νερά της να κρύβουν καλά το μυστικό. Τίποτα δεν φανέρωνε αυτό που θα ακολουθούσε σε λίγο.

Στις πρώτες φέτες ψωμιού τα μικρότερα ψάρια αδιαφορώντας για την παρουσία μας όρμησαν με μανία στο φαγητό τους. Περίμενε λίγο μου είπε ο Αχιλλέας , σε λίγο θα έρθουν και τα μεγάλα. Κάπου κάπου έκανε την εμφάνισή του και κάποιο μεγάλο, άρπαζε την κόρα και κατέβαινε γρήγορα στον βυθό, περίπου μέχρι επτά μέτρα βάθος. Μάταια προσπαθούσα να τα φωτογραφίσω, λες και ξέρανε ότι θα τα έβγαζα φωτογραφία ταυτότητας, είχαν την ταχύτητα της αστραπής! Το μεγαλύτερο που κατάφερα να πιάσω ήταν περίπου 40-50 εκατοστά. Τα πολύ μεγάλα , τα 80ντάρια που λέει και ο Αχιλλέας δεν μας έκαναν την χάρη….

Σαν χόρτασαν, καταλάγιασαν τα νερά, καθρέπτισαν και πάλι την ηρεμία του βουνού και μεις να πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, καθώς ο ήλιος ψήλωνε, με μένα μαγεμένο από τον μικρό παράδεισο που έφτιαξε ο ανθρώπινος νους και τα εργατικά του χέρια.

Γύρισα να δω για τελευταία φορά την λιμνούλα, να βεβαιωθώ πως υπήρξε στ΄αλήθεια και ξαφνικά ένα μικρό … «δελφίνι» πετάχτηκε έξω σαν να μας κορόιδευε που εισβάλαμε στο βασίλειό τους χωρίς πρόσκληση ή να μας χαιρετούσε καλώντας μας ξανά….

–Την άλλη φορά θα τα αφήσω νηστικά μια εβδομάδα για να βγούνε και τα μεγάλα στην επιφάνεια, μονολόγησε ο Αχιλλέας.

Ποτέ δεν δοκίμασε να τα βάλει στο τραπέζι και ούτε πρόκειται, όσο μεγάλα και να γίνουν. Είναι από τα μεράκια που τα κάνεις για πάρτη σου, παίρνεις από την χαρά τους και δεν δίνεις λογαριασμό σε κανέναν.
πηγή: larissaPress.gr

Ροή Ειδήσεων

Στην ίδια κατηγορία: