Στα σχέδια της κυβέρνησης για την ανέγερση μίας νέας οικοδομής, με το φωτεινό αστέρι της Ανάπτυξης καρφωμένο στην κορυφή της, τι είδους θεμελίωση προβλέπεται από την πο-λιτική τεχνοκρατία των ημερών μας; Το ερώτημα τίθεται, δεδομένου ότι κάθε «νέο ξεκίνημα», για κάθε πολιτική, με χαρακτήρα εθνικής ανασυγκρότησης, όπως είναι η ζητούμενη στη δική μας ρημαγμένη χώρα, πρέπει να στηριχθεί στο ανθρώπινο δυναμικό της.
Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος
Για το πέρασμα από τη χρεοκοπία στην ανασύνταξη δεν αρκεί η δουλειά ενός δυναμικού που συγκροτούν οι ελίτ των «ειδικών». Προκειμένου να δοθεί ένα τέλος στην παρατεταμένη παρακμή της Ελλάδας χρειάζεται οπωσδήποτε η συμβολή μίας κοινωνίας με σθένος και αυτοπεποίθηση. Και στην αφετηρία της δεν μπορεί παρά να στέκει ένα γερό σχολειό. Ενα κοινωνικό δυναμικό της προκοπής δεν είναι δυνατόν να μαστίζεται από αμορφωσιά και να παρατάσσει η χώρα στο πεδίο της μάχης για εθνική ανασυγκρότηση στρατιές αμαθών νέων, βγαλμένων από δημόσια σχολειά που τους αφαιρούν τη χαρά της γνώσης, τους οδηγούν σε διαζύγιο με την ελληνική γλώσσα, τους δυσκολεύουν ακόμα και στην απλή ανάγνωση κειμένων. Κι όμως, αυτά όλα συμβαίνουν στα θεμέλια ενός άθλιου «συστήμα-τος» που απαξιώνει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και δεν διστάζει να στέλνει ετησίως τα πλέον αμαθή θύματά της κατά χιλιάδες ακόμη και σε διάφορες «ανώτατες» σχολές…
Σήμερα, σε χιλιάδες αίθουσες δημόσιων σχολείων, το μαθησιακό περιβάλλον είναι απαράδεκτο. Πέρα από κτιριακές ελλείψεις και κενά προσωπικού, η «εκπαίδευση» των νέων παρέχεται με τη συνέργεια αδιάφορων ή απελπισμένων καθηγητών, συλλόγων αναιδών γονέων, «χαλασμένων» από το ίδιο σύστημα που τώρα κτυπάει τα παιδιά τους, και με το εθνικό κράτος μας να παρακολουθεί με βλέμμα απλανές το δυνάμωμα του κακού. Κι αυτό συμβαίνει και εξελίσσεται σε γυμνάσια και λύκεια της χώρας με καταρρακωμένη προ πολλού την έννοια της πειθαρχίας στις τάξεις, συχνά μέσα σε ατμόσφαιρα σχολικής «ζούγκλας», που έχει προ πολλού αφήσει ανοικτά περάσματα και στη βία. Τα φαινόμενα του λεγόμενου «μπούλινγκ» αποτελούν τα ακραία μαύρα δείγματα μιας βαθιά άρρωστης κατάστασης, στην οποία βρίσκεται η παρεχόμενη δευτεροβάθμια σχολική εκπαίδευση.
Αντίδραση σε αυτά τα απαίσια δεν υπάρχει; Υπάρχει. Και δεν προέρχεται βέβαια «από πάνω». Εκεί άπαντες οι «αρμόδιοι» φορείς αδρανούν, υπερασπιζόμενοι την ανικανότητά τους και εν τέλει την ησυχία τους. Η αντίδραση υπάρχει και προέρχεται όχι μόνο από έναν ελάχιστο αριθμό «ηρωικών» καθηγητών, αλλά πρώτιστα από τα ίδια τα παιδιά, τα οποία ζουν στο σημερινό ασφυκτικό σχολικό περιβάλλον. Προ ημερών, πολλές χιλιάδες μαθητές διαδήλωσαν ειρηνικά στην Αθήνα για να προβάλουν συγκεκριμένα αιτήματά τους, που όλα είχαν να κάνουν με ελλείψεις σε υποδομές, διδακτικό προσωπικό και μορφωτικούς δρόμους στα δημόσια σχολεία. Το γεγονός πέρασε περίπου απαρατήρητο από το «μεγάλο κοινό», καθώς δεν έτυχε και καμίας ιδιαίτερης προβολής από τα αγαπημένα των συμπολιτών μας τηλεοπτικά «μίντια».
Αντιθέτως, ένα φρικτό γεγονός, που μπορεί να δίνει πνοή στην «επικαιρότητα», όπως ο άγριος ξυλοδαρμός μαθητή, που υπερασπίστηκε την αδελφή του απέναντι σε ομάδα σχολικών τραμπούκων, προβλήθηκε ιδιαιτέρως και προκάλεσε μάλιστα και το ζωηρό ενδιαφέρον της κυρίας υπουργού Παιδείας.
Δεν φαίνεται, δυστυχώς, να θέλουν να αντιληφθούν οι ράθυμες πολιτικές «ελίτ» της χώρας την έκταση της μαθησιακής καταστροφής που έχει συντελεστεί στις σχολικές αίθουσες και τις καταστάσεις που έχουν διαμορφωθεί σε κοινόχρηστους χώρους πολλών σχολείων και γύρω από αυτά από ομάδες μαθητών, που επιδίδονται στον εκφοβισμό (μπούλινγκ) συμμαθητών τους αλλά και «ενοχλητικών» καθηγητών τους. Φοβούνται οι «από πάνω» να αντιμετωπίσουν το κακό, πληρώνοντας «πολιτικό κόστος»; Ή απλώς αδιαφορούν, έχοντας οριστικά «ξεγράψει» τη δευτεροβάθμια δημόσια εκπαίδευση ως τροφοδότη ανθρώπινου δυναμικού στην παραγωγική διαδικασία της χώρας;
Πόσο ανόητη και αφελής είναι, όμως, η εκτίμηση της ελληνικής πολιτικής τεχνοκρατίας και του «αριστερού» εκπαιδευτικού λαϊκισμού, ότι είναι δυνατόν να παραχθεί στα αλήθεια «ανάπτυξη» με διαρκή υποβάθμιση της σχολικής εκπαίδευσης και με συρρίκνωση της κοινότητας των μορφωμένων Ελλήνων;
πηγή:parapolitika.gr