Το trikalavoice.gr φέρνει στο φως της δημοσιότητας την επιστολή, η οποία δεν στερείται συναισθήματος, με την οποία ο τέως δήμαρχος Τρικκαίων κλείνει τον κύκλο του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ο Χρήστος Λάππας μιλάει πολιτικά, όπως τον έχουμε συνηθίσει και αναφέρεται εν περιλείψει στα επιτεύγματα της δημαρχιακής του θητείας-τα οποία για να είμαστε ειλικρινείς είναι και σπουδαία και μεγάλα.
Νουθετεί τους νεότερους για τον δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσουν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και με έμφαση στέκεται στη λέξη «αξιοπρέπεια».
Σημειώνεται ότι χθες βράδυ ο ίδιος μίλησε για την αποχώρησή του κατά τη συνεδρίαση του Δ.Σ. Τρικκαίων και τον αποχαιρέτησαν ο δήμαρχος και οι συνάδελφοί του.
Αναλυτικά η επιστολή:
«Πρός τόν Δήμαρχο Τρικκαίων κ.Δημήτρη Παπαστεργίου.
κοινοπ:Πρόεδρο,επικεφαλής παρατάξεων Δ.Σ.
Αξιότιμε κ.Δήμαρχε,
Ενήλικος Αυτοδιοικητικός πιά,εκλέγομαι στό Δήμο Τρικκαίων από τό 2002, μπορώ-χωρίς τόν φιλόδοξο ή καί ματαιόδοξο κηδεμόνα μου-νά υποβάλλω τήν παραίτησή μου από δημοτικός σύμβουλος τού Δήμου Τρικκαίων. Μέ τήν ευκαιρία επιθυμώ νά διατυπώσω ορισμένες σκέψεις μου γιά τήν Τοπική Αυτοδιοίκηση(Τ.Α.) παρά τόν κίνδυνο ενός ηθικού διδακτισμού πού ελλοχεύει.
Δύο είναι κατά τήν αποψή μου οί κύριες παθογένειες πού καταδυναστεύουν τήν ΤΑ,πού τήν εμποδίζουν στό δρόμο τής αυτονομίας καί τής αυτοπραγμάτωσης.
Ο κρατικός εναγκαλισμός καί η διοικητική ασφυξία πού τήν οδηγεί στόν λειτουργικό αναλφαβητισμό, κάνοντας τόν στόχο τής Διοικητικής καί Οικονομικής Αυτοτέλειας ,ένα απλησίαστο όνειρο(Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν, γιά τόν νέο Πρόεδρο τής ΚΕΔΕ).Ο εγκλωβισμός της μονοσήμαντα στίς σχέσεις εξουσίας, σ´ενα παίγνιο εξουσίας μηδενικού αθροίσματος ,όπου κάποιος πρέπει νά χάνει καί κάποιος νά κερδίζει,σ´απλά παιγνίδια μετάθεσης ευθυνών,μέ μόνη χαμένη τελικά τήν τοπική Αυτοδιοίκηση.
Είναι η φαντασίωση τής αντιπολίτευσης γιά τήν αντιπολίτευση, πού οδηγεί στήν αποϊδεολογικοποίηση ,στήν έλλειψη πολιτικού οράματος και προγραμματικού λόγου, πού οδηγεί στήν νομιμοποίηση τής πολιτικής, χωρίς πολιτική.
Τό πρόβλημα δέν είναι οι διαφορετικές θέσεις, αλλά η απουσία θέσεων.
Χρειάζεται μία πνευματική άμυνα απέναντι στόν κρατισμό, τήν γραφειοκρατία καί τήν τυπολατρεία, τόν αχαλίνωτο κομματισμό, τήν μειντιοκρατια, είτε ώς αυταρχική οχλαγωγία, είτε ως θορυβώδη διάλογο κουφών.
Απαιτείται ο δημόσιος Λόγος,νά μικρύνει τήν απόσταση του,μέ τήν λυτρωτική αλήθεια καί τήν πραγματικότητα.
Είναι αναγκαία μία αντίσταση στήν κακοφωνία τής καθημερινής μικροπολιτικής, στήν απαξίωση θεσμών καί προσώπων, στην ρευστοποίηση τών εννοιών καί τών λέξεων.
Χρειάζεται, μ´ άλλα λόγια, μία αντιστροφή καί μετατόπιση τής πολιτικής καί κοινωνικής συμπεριφοράς,από τίς πολυποίκιλες ,καί γι’ αυτό όχι αναμάρτητες, σχέσεις εξουσίας ,σε σχέσεις ελευθερίας καί Δημοκρατίας.
Η πορεία αυτοπραγμάτωσης τής Τ.Α. απαιτεί μία πολιτισμική προϋπόθεση κι ένα πολιτικό εργαλείο, τήν Δημοκρατική αξιοπρέπεια καί τήν ποιότητα τού διαλογικού εγχειρήματος.
Η Δημοκρατική αξιοπρέπεια ώς πολιτισμένο επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων, αλληλοσεβασμού καί εγκράτειας,παρά τίς σειρήνες εκβαρβαρισμού τού δημόσιου λόγου.
Τό διαλογικό εγχείρημα μπορεί νά ενσωματώνει τήν συναίνεση,χωρίς νά τήν φοβάται,γιατί συγκροτείται στή βάση τής ελευθερίας καί τής ιδιοπροσωπείας-τής προγραμματικής-τών παρατάξεων.Οί προτάσεις-ανεξάρτητα από τήν ανάγκη ή τόν όποιο καταναγκασμό ,τής Απλής Αναλογικής-μπορεί καί πρέπει νά είναι συνθετικές, αλλ´όχι ταυτόσημες.
Ο χώρος τής Τ.Α.μπορεί νά γίνει ο προνομιακός χώρος της συναίνεσης καί πολιτικής συνεννόησης,μακριά από κολακείες, ψευδεπίγραφες πολώσεις,από όποια αισθητική καταστροφισμού, καχυποψίας καί συνωμοσιολογίας.
Η αυτοπραγμάτωση τής Τ.Α. είναι μία πορεία αυτοθέσμισης τής ίδιας τής κοινωνίας.Στηρίζεται στήν παραδοχή,ότι η Ιστορία καί η κοινωνία είναι ανθρώπινη φαντασιακή δημιουργία.Αυτή τήν φαντασιακή διάσταση, υποτίμησε ο Ορθός Λόγος, διότι τήν εξέλαβε είτε ως Λογική Συνεπαγωγή, έιτε ώς αποτέλεσμα ενός απροσδιόριστου ντετερμινισμού.
Μπορούμε ακόμη νά εμπλουτίσουμε τήν συμπεριφορά μας μέ ειλικρίνεια καί πολιτική εντιμότητα, απέναντι στόν επιτηδευμένο αντι κομφορμισμό, είτε ώς δήθεν ανεξάρτητος είτε ως ιδεοληπτικός εξεγερτισμός ή εξ ανάγκης ορθολογισμός.
Μέ αυτές τίς πεποιθήσεις πορευτήκαμε,στήν αυτοδιοικητική μας πορεία,είτε ως συμπολίτευση, είτε ως αντιπολίτευση (άν καί λοιδωρηθήκαμε-από τόν πανταχού παρόντα, αλλ´ όχι καί τά πάντα πληρόντα- Αυριανισμό καί μαζί μέ άλλες παρατάξεις, διαμορφώσαμε ένα κοινωνικό καί πολιτικό κεφάλαιο, μέ θετικό πρόσημο, γιά τήν Πόλη καί τόν Δήμο.
Αναφέρομαι σέ δράσεις πού συνεχίζονται π.χ. ο Μύλος τών Ξωτικών, η λειτουργία τών κοινωνικών δομών, τό λεωφορείο χωρίς οδηγό, άλλες ολοκληρώνονται π.χ.τό Μουσείο Τσιτσάνη, η είσοδος Καλαμπάκας,ή δρομολογούνται π.χ. αίθουσα Μουσικής στήν πέτρινη αποθήκη τού Σιδ. Σταθμού, αξιοποίηση πηγών Ριζώματος, επίλυση του χρόνιου προβλήματος τής Λαοκής Αγοράς,ή εμπλουτίζονται π.χ. τό πρόγραμμα Ασκληπιός στον Κοζιακα, η ΜΕΑ στον ΧΥΤΑ κ.λ.π..
Σέ συνθήκες κοινωνικής επισφάλειας, η Πόλη, απέκτησε εξωστρέφεια, αναγνώριση ,καινοτομία , δημοσιονομική εξυγίανση μέ, μικρή έστω, αναπτυξιακή διάσταση, κοινωνικές δομές καί πολιτιστικές υποδομές, κι ένα αξιοζήλευτο πολιτικό κεκτημένο συναίνεσης, ξεκινώντας εκ τού μηδενός, αλλ’ όχι εντός τού μηδενός.
Διό λόγια, γιά τίς εκλογές ,πού εν πολλοίς επηρεάζονται, από πρόσκαιρους καί συγκυριακούς μύθους (μέ τήν καλή καί τήν κακή έννοια), τήν επικοινωνία (είτε ως μύθο είτε ως πραγματικότητα) τούς κοματικούς συσχετισμούς, τή πολυσυλλεκτικότητα τού ψηφοδελτίου, καί λοιπές παραπολιτικές δράσεις, όπως καί ο επτάψυχος πελατειασμός.
Κλείνω, μέ ευχές γιά τό καλύτερο, καλή δουλειά καί προκοπή, καί ένα αίτημα κατανόησης , νά μήν τήν εκλάβετε ώς σπαζοκεφαλιά καί μόνο.
Μέ εκτίμηση καί σεβασμό.
Χρήστος Αντ.Λάππας,δημοτικός Σύμβουλος,πρ.Δήμαρχος Τρικκαίων».