Η εκπομπή «Με γλέντια, με γραμμόφωνα και 1002 μεράκια», με τον Τάσο Λιλή, αυτή την εβδομάδα είναι αφιερωμένη στον Δημήτρη Σέμση.
Γεννήθηκε το 1883 στη Στρώμνιτσα. Ο πατέρας και ο παππούς του ήταν επίσης βιολιστές. Στα τέλη του δεκάτου ενάτου αιώνα συμμετείχε στη μπάντα ενός τσίρκου, το οποίο περιόδευε σε όλα τα Βαλκάνια. Αργότερα εντάχθηκε σε άλλες περιοδεύουσες ορχήστρες και έπαιξε στην Τουρκία, Συρία, Αίγυπτο, Σουδάν και αλλού. Στο τέλος του 1919 η οικογένεια του Δημήτριου Σέμση μετανάστευσε στη Θεσσαλονίκη. Στις αρχές του 1927 εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα. Αυτή την εποχή έλαβε το προσωνύμιο Σαλονικιός, μάλλον επειδή κάποιοι παράγοντες των δισκογραφικών εταιρειών νόμιζαν ότι καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη.
Είναι ο πρώτος οργανοπαίκτης που το όνομά του αναγράφεται στις ετικέτες δίσκων. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο Δημήτρης Σέμσης ήταν Διευθυντής Ηχογράφησης στην ΗΜV και στην Columbia, θέσεις με μεγάλη επιρροή, τις οποίες και διατήρησε και στις δεκαετίες του 1930 και 1940. Συμμετείχε σε εκατοντάδες ηχογραφήσεις παραδοσιακών, σμυρναϊκών και ρεμπέτικων τραγουδιών στο διάστημα 1924 – 1931, παρουσίασε γύρω στο 1928 τα πρώτα του τραγούδια και το 1931 ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση της His Master’s Voice, θέση που κράτησε μέχρι το θάνατό του. Έγραψε πάνω από 100 τραγούδια.
Τη δεκαετία του 1930 ηχογραφούσε με τη Ρόζα Εσκενάζυ γνωρίζοντας μεγάλες επιτυχίες. Συχνά, τη συνόδευε στις ταβέρνες μαζί με τους Τομπούλη, Λάμπρο Σαββαΐδη και Λάμπρο Λεοναρίδη. Οι συνθέσεις του ηχογραφούνταν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της εποχής εκείνης, όπως η Ρίτα Αμπατζή, ο Στελλάκης Περπινιάδης και ο Στράτος Παγιουμτζής. Έγραψε ρεμπέτικα και δημοτικά τραγούδια, καθώς και σμυρνέικα και αμανέδες.
Μετά από σύντομη νοσηλεία, ο Δημήτρης Σέμσης πέθανε από καρκίνο στην Αθήνα, στις 13 Ιανουαρίου του 1950.
πηγή:volos.ert.gr