Με τον Νικήτα Βενιζέλο συναντήθηκα πρώτη φορά στα γραφεία της Ένωσης Κέντρου- Νέες Δυνάμεις στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Του Χάρη Παυλίδη
Μέλος της νεολαίας εγώ βουλευτής Χανίων εκείνος. Με τη φιλία του με τίμησε μερικά χρόνια αργότερα, όταν η διάσπαση του Κέντρου μας έφερε πιο κοντά και εκείνον στην επανασύσταση του Κόμματος των Φιλελευθέρων που είχε ιδρύσει ο παππούς του Ελευθέριος Βενιζέλος. Μαζί του ο Παύλος Βαρδινογιάννης, στυλοβάτης του κόμματος, αλλά και ο Σταύρος Ξαρχάκος επικεφαλής της Νεολαίας των Φιλελευθέρων, ο Τέρενς Κουίκ ως διευθυντής του Γραφείου Τύπου και μια σειρά στελεχών που είχαν αποχωρήσει από την ΕΔΗΚ.
Στα χρόνια που ακολούθησαν είχα στενή σχέση και συνεργασία μαζί του και θυμάμαι τις πολύωρες συζητήσεις στο γραφείο του στην οδό Βησσαρίωνος. Εκεί έμαθα ότι ήταν ο αγαπημένος εγγονός του Ελευθερίου Βενιζέλου, για την φιλία του με την Μαρίκα Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, για τη σχέση του με τον Αριστοτέλη Ωνάση ο οποίος μετά από τον θάνατο του Σοφοκλή Βενιζέλου σχεδόν του επέβαλε να μπει στην πολιτική, για τα ιδιαίτερα μαθήματα ελληνικών που του έκανε ο Μπαμπινιώτης μια και η μητρική του γλώσσα ήταν τα αγγλικά, για την φιλία του με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στο Παρίσι, αλλά και για τα χρήματα που διέθεσε χρηματοδοτώντας την αντίσταση κατά της δικτατορίας.
Για μένα ο Νικήτας Βενιζέλος ήταν ένας πραγματικός αριστοκράτης της πολιτικής. Ένας πατριώτης και εκ πεποιθήσεως κεντρώος φιλελεύθερος. Και έτσι παρέμεινε μέχρι το τέλος. Πάνω απ’ όλα, όμως, υπήρξε ένας ανιδιοτελής άνθρωπος. Δεν τον άκουσα ποτέ να κατηγορήσει κανέναν πολιτικό του αντίπαλο, ενώ θυμάμαι την ευγένεια με την οποία αντιμετώπιζε ακόμα και εκείνους που ειρωνεύονταν το γεγονός ότι δεν μιλούσε «άπταιστα» τα ελληνικά. Ο Νικήτας Βενιζέλος συνειδητά επέλεξε να μείνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αν και θα μπορούσε αξιοποιώντας τις διεθνείς επαφές του και τις γνωριμίες του με σημαίνοντα πρόσωπα του δημόσιου βίου.
Ο Νικήτας Βενιζέλος μπροστά στην προτομή του Παύλου Βαρδινογιάννη
Τον υπέροχο κήπο- ταράτσα του σπιτιού του στην Αρδηττού, με θέα την Ακρόπολη, επισκέφθηκαν προσωπικότητες του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου. Όμως ο Νικήτας Βενιζέλος δεν δέχθηκε ποτέ να εξαργυρώσει τις γνωριμίες του με αντάλλαγμα μια θέση στη βουλή. Θα μπορούσε όταν του πρότεινε ο Καραμανλής να αφήσει την Ένωση Κέντρου (όταν ο Καραμανλής έμαθε ότι ο Γ. Μαύρος δεχόταν πιέσεις να μην είναι υποψήφιος στα Χανιά) και να κατέβει υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία. Και θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη σχέση του με τον Δ. Λαμπράκη (ο πατέρας του Νικήτα είχε δανείσει χρήματα στον πατέρα του Λαμπράκη για να κυκλοφορήσουν ΤΑ ΝΕΑ) ώστε παίξει ρόλο σε κάποιο κόμμα.
Παρέμεινε συνεπής στις ιδέες του και στον τρόπο ζωής που είχε επιλέξει να ζήσει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. «Χάρη», μου είχε πει κάποτε, «Θα είμαι ο τελευταίος κεντρώος που θα κλείσει την πόρτα». Το είπε και το έκανε. Καλό ταξίδι πρόεδρε…